Zoals het verschuivende zand van de woestijn herinnert dit albasten kunstwerk me eraan dat stilte nooit leeg is. Ze draagt gewicht, richting, en soms een storm.
Gemaakt in een periode van bezinning op de overweldigende kalmte vóór de chaos, belichaamt dit werk zowel spanning als gratie. Het is niet luid, niet agressief — maar het raakt je.
Een eerbetoon aan onzichtbare krachten.
Een selectie kiezen resulteert in het geheel verversen van de pagina.
